Επιλογή (τα μεταφρασμένα είναι περισσότερα από 30)
-Το ανθρώπινο μεγαλείο στον αιώνα του Περικλή, Αθήνα 2010.
-Πόσο επίκαιρη είναι η αθηναϊκή δημοκρατία σήμερα; Αθήνα 2009.
-Μαθήματα ελληνικών, Αθήνα 2009.
-Τα ρόδα της μοναξιάς, Αθήνα 2007.
-Άνοδος και πτώση των κρατών κατά τους αρχαίους Έλληνες συγγραφείς, Αθήνα 2007.
-Η έξαρση της δημοκρατίας στην αρχαία Αθήνα, Αθήνα 2006.
-Ο Θουκυδίδης και ο αθηναϊκός ιμπεριαλισμός, Αθήνα 2004.
-Αγαπάμε τα αρχαία ελληνικά, Αθήνα 2002.
-Ο χρόνος στην ελληνική τραγωδία, 2001.
-Ο θησαυρός των λησμονημένων γνώσεων, Αθήνα 2000.
-Ιστορία και λόγος στον Θουκυδίδη, Αθήνα 1998.
-Προβλήματα της αρχαίας ελληνικής δημοκρατίας, Αθήνα 1998.
-Συναντήσεις με την αρχαία Ελλάδα, Αθήνα 1997.
-Αρχαία ελληνική τραγωδία, Αθήνα 1997.
-Όμηρος, Αθήνα 1994.
-Αρχαία ελληνική γραμματολογία, Αθήνα 1988.
Ένα ιστολόγιο για τα μαθήματα που διδάσκει στο Πειραματικό Λύκειο Νίκαιας ο καθηγητής Χαράλαμπος Μηνάογλου
Τετάρτη 29 Δεκεμβρίου 2010
Πέμπτη 16 Δεκεμβρίου 2010
Λεξιλογική άσκηση για την Έκθεση Γ΄ Λυκείου
Να συµπληρώσετε τα κενά των προτάσεων, επιλέγοντας κάθε φορά το
κατάλληλο ρήµα από αυτά που δίνονται στην παρένθεση και προσαρµόζοντάς
το στον απαιτούµενο τύπο.
Όταν ο αδελφός µου ........................... (επιδιώκω, ζητώ, επιθυµώ) να
συνεχίσει τις σπουδές του και ................................... (αιτώ, απαιτώ, επιδιώκω)
µία υποτροφία στο εξωτερικό, µελετούσε µέχρι αργά τη νύχτα. Κάποιες ώρες,
όταν .............................. (αιτώ, απαιτώ, επιζητώ) λίγη ηρεµία, άκουγε µουσική.
Τότε ........................................... (επιθυµώ, απαιτώ, αιτώ) να µην τον ενοχλούν.
«................................... (επιδιώκω, επιζητώ, ζητώ) την κατανόησή σας» έλεγε
συχνά. Τώρα πια που έχει δικό του ιατρείο, παραπονείται πως δεν του µένει
χρόνος να µελετήσει.
κατάλληλο ρήµα από αυτά που δίνονται στην παρένθεση και προσαρµόζοντάς
το στον απαιτούµενο τύπο.
Όταν ο αδελφός µου ........................... (επιδιώκω, ζητώ, επιθυµώ) να
συνεχίσει τις σπουδές του και ................................... (αιτώ, απαιτώ, επιδιώκω)
µία υποτροφία στο εξωτερικό, µελετούσε µέχρι αργά τη νύχτα. Κάποιες ώρες,
όταν .............................. (αιτώ, απαιτώ, επιζητώ) λίγη ηρεµία, άκουγε µουσική.
Τότε ........................................... (επιθυµώ, απαιτώ, αιτώ) να µην τον ενοχλούν.
«................................... (επιδιώκω, επιζητώ, ζητώ) την κατανόησή σας» έλεγε
συχνά. Τώρα πια που έχει δικό του ιατρείο, παραπονείται πως δεν του µένει
χρόνος να µελετήσει.
Σάββατο 4 Δεκεμβρίου 2010
Το καλύτερο λεξικό ρημάτων της αρχαίας ελληνικής του διαδικτύου
Μπορείτε να το δείτε και να το κατεβάσετε από εδώ.
Πέμπτη 2 Δεκεμβρίου 2010
Τετάρτη 1 Δεκεμβρίου 2010
Κυριακή 28 Νοεμβρίου 2010
Λεξιλογική άσκηση για την Έκθεση Γ΄ Λυκείου
Να συµπληρώσετε τα κενά των προτάσεων επιλέγοντας την κατάλληλη
λέξη.
Επιτέλους! (1) ...................... (του µέλλεται, ήγγικεν, επικρέµαται) η ώρα. Το
επόµενο Σαββατοκύριακο (2) .......................... (προβλέπεται, προµηνύεται,
πρόκειται) να πραγµατοποιηθεί η πολυπόθητη συναυλία στο σχολείο µας. (3)
......................... (Επίκειται, ζυγώνει, προεξοφλείται) η τεράστια επιτυχία της,
γιατί ήδη, από τα εισιτήρια που πουλήσαµε (4) ..................... (ενδέχεται,
προβλέπεται, ήγγικεν) αθρόα συµµετοχή φίλων και από τα γειτονικά σχολεία.
(5) ..................... (Ενδέχεται, προµηνύεται, επίκειται) µεγάλος θρίαµβος. Όσο,
βέβαια, (6) ........................ (προµηνύεται, πλησιάζει, επίκειται) η ώρα, τόσο οι
διοργανωτές συναισθάνονται τις ευθύνες τους, εφόσον (7) ......................
(προεξοφλείται, προµηνύεται, ενδέχεται) να δηµιουργηθούν κάποια επεισόδια ή
ζηµιές, οπότε (8) ...................... (ενδέχεται, τους µέλλεται, επικρέµαται) να
πληρώσουν για όλους. (9) ............................. (Πρόκειται, επικρέµαται,
ενδέχεται) µεγάλη τιµωρία.. Σύµφωνα µε τα λεγόµενα του διευθυντή, αν δεν
τηρηθούν οι υποσχέσεις που του έδωσε το δεκαπενταµελές, (10) ......................
(του µέλλεται, επίκειται, πρόκειται) αλλαγή της στάσης του απέναντί µας.
Πηγή: ΚΕΕ
λέξη.
Επιτέλους! (1) ...................... (του µέλλεται, ήγγικεν, επικρέµαται) η ώρα. Το
επόµενο Σαββατοκύριακο (2) .......................... (προβλέπεται, προµηνύεται,
πρόκειται) να πραγµατοποιηθεί η πολυπόθητη συναυλία στο σχολείο µας. (3)
......................... (Επίκειται, ζυγώνει, προεξοφλείται) η τεράστια επιτυχία της,
γιατί ήδη, από τα εισιτήρια που πουλήσαµε (4) ..................... (ενδέχεται,
προβλέπεται, ήγγικεν) αθρόα συµµετοχή φίλων και από τα γειτονικά σχολεία.
(5) ..................... (Ενδέχεται, προµηνύεται, επίκειται) µεγάλος θρίαµβος. Όσο,
βέβαια, (6) ........................ (προµηνύεται, πλησιάζει, επίκειται) η ώρα, τόσο οι
διοργανωτές συναισθάνονται τις ευθύνες τους, εφόσον (7) ......................
(προεξοφλείται, προµηνύεται, ενδέχεται) να δηµιουργηθούν κάποια επεισόδια ή
ζηµιές, οπότε (8) ...................... (ενδέχεται, τους µέλλεται, επικρέµαται) να
πληρώσουν για όλους. (9) ............................. (Πρόκειται, επικρέµαται,
ενδέχεται) µεγάλη τιµωρία.. Σύµφωνα µε τα λεγόµενα του διευθυντή, αν δεν
τηρηθούν οι υποσχέσεις που του έδωσε το δεκαπενταµελές, (10) ......................
(του µέλλεται, επίκειται, πρόκειται) αλλαγή της στάσης του απέναντί µας.
Πηγή: ΚΕΕ
Πρόταση ανάπτυξης θέματος για κοινωνική ευθύνη, Έκθεση Γ΄ Λυκείου
Η κοινωνική ευθύνη είναι απαραίτητη για την κοινωνική συμβίωση των ανθρώπων και την πρόοδο της κοινωνίας. Με βάση το δεδομένο αυτό να αναπτύξετε τις απόψεις σας:
α. Ποιά η έννοια της κοινωνικής ευθύνης;
β. Τι προσωπικότητα διαθέτουν τα άτομα που διακρίνονται για υψηλή κοινωνική ευθύνη;
γ. Ποιοί οι παράγοντες καλλιέργειας της κοινωνικής ευθύνης;
Εισαγωγή:
Κοινωνία - κοινωνική ευθύνη - ανάλυση ευθυνών, καθηκόντων-υποχρεώσεων σε
σχέση με την κοινωνία
- ταύτιση του «εγώ» = «εμείς»
Η κοινωνική ευθύνη ως ιδιότητα και αρετή του ατόμου προσδιορίζει και το είδος της προσωπικότητας του ατόμου. Άτομα με κοινωνική ευθύνη διαθέτουν έντονη και ανώτερη προσωπικότητα. Χαρακτηριστικά στοιχεία της είναι η αποφασιστικότητα στην αντιμετώπιση δυσμενών καταστάσεων, στην αντίληψη πρωτοβουλιών για την επίλυση κοινών προβλημάτων˙ η δικαιοσύνη και η αμεροληψία στις ατομικές, στις κοινωνικές σχέσεις, ώστε να υπάρχει ειρηνική συμβίωση στον κοινωνικό τομέα της ζωής.
Επίσης κυρίαρχο συστατικό στοιχείο του ατόμου που διακρίνεται από κοινωνική ευθύνη είναι ο σεβασμός της προσωπικότητας του άλλου, η επίλυση των αντιθέσεων με το διάλογο και όχι με δογματισμό και φανατισμό. Αφού τα στοιχεία αυτά δεν βοηθούν στην αρμονική συμβίωση με την εκδήλωση της αλληλεγγύης, της συνεργασίας στις ανθρώπινες σχέσεις και στην κοινωνική λειτουργία.
Επίσης κύρια χαρακτηριστικά ατόμων που διακρίνονται με κοινωνική ευθύνη είναι η αμφισβήτηση, πίστη σε ιδανικά, η ευαισθητοποίηση απέναντι στα προβλήματα της κοινωνίας, αυτογνωσία, η γνώση των καθηκόντων και η διεκδίκηση των δικαιωμάτων.
Η κοινωνία στοχεύει πάντα σ’ ένα υψηλότερο επίπεδο υλικής και πνευματικής ζωής για τα μέλη της. Η πραγματοποίηση του στόχου αυτού, σε όποιο βαθμό γίνεται, καταγράφει ταυτόχρονα και το βαθμό αρμονικής συμβίωσης και προόδου της κοινωνίας. Η κοινωνική ευθύνη κινείται προς αυτή την κατεύθυνση γι’ αυτό θεωρείται απαραίτητη. Η εξέλιξη και η πρόοδος της κοινωνίας έχει άμεση σχέση με τη λειτουργία των θεσμών, τον τρόπο με τον οποίο τα μέλη της κοινωνίας αντιλαμβάνονται τη λειτουργία τους.
Η ύπαρξη της κοινωνικής ευθύνης προϋποθέτει την καλλιέργειά της. Η αποτελεσματική ανάπτυξη του συναισθήματος της κοινωνικής ευθύνης είναι συνηφασμένη με το χρόνο έναρξης και τη σπουδαιότητα των παραγόντων.
Σπουδαίος παράγοντας καλλιέργειας της κοινωνικής ευθύνης αποτελεί η οικογένεια. Η συμπεριφορά, ο τρόπος ζωής των γονιών αντανακλά στην προσωπικότητα των παιδιών. Η ανάληψη πρωτοβουλιών, η ανάληψη ευθυνών, η πληροφόρηση για τα κοινά προβλήματα στην οικογένεια και στον τρόπο αντιμετώπισής τους προετοιμάζουν τα παιδιά σε μια κοινωνική δράση με κύριο χαρακτηριστικό την κοινωνική ευθύνη.
Η δυνατότητα της οικογένειας δεν θα είχε ιδιαίτερο αποτέλεσμα αν δεν συνεχιζόταν και μέσα από τους εκπαιδευτικούς φορείς. Το σχολείο είναι κατά μίαν έννοια μια μικρογραφία της κοινωνίας. Η λειτουργία του, όταν στηρίζεται στη συμμετοχή όλων των φορέων και στην αντιμετώπιση από τους εκπαιδευόμενους των προβλημάτων που τους αφορούν, όταν κυρίαρχο στοιχείο των αντιθέσεων αποτελεί ο διάλογος, τότε και με τα νεαρά ατόμα ως πολίτες θα συνεχίζουν να ενεργούν με την ίδια υπευθυνότητα στην κοινωνία.
Βασική προϋπόθεση της επιτυχίας των προηγούμενων φορέων για την καλλιέργεια της κοινωνικής ευθύνης αποτελεί η γενικότερη συμπεριφορά των οργάνων του κράτους. Η διακριτική και σωστή συμπεριφορά των οργάνων από τα ανώτερα ως τα κατώτερα εκδηλώνεται με την ευθύνη εφαρμογής των νόμων και με τη γρήγορη εξυπηρέτηση και λύση των προβλημάτων των πολιτών.
α. Ποιά η έννοια της κοινωνικής ευθύνης;
β. Τι προσωπικότητα διαθέτουν τα άτομα που διακρίνονται για υψηλή κοινωνική ευθύνη;
γ. Ποιοί οι παράγοντες καλλιέργειας της κοινωνικής ευθύνης;
Εισαγωγή:
Κοινωνία - κοινωνική ευθύνη - ανάλυση ευθυνών, καθηκόντων-υποχρεώσεων σε
σχέση με την κοινωνία
- ταύτιση του «εγώ» = «εμείς»
Η κοινωνική ευθύνη ως ιδιότητα και αρετή του ατόμου προσδιορίζει και το είδος της προσωπικότητας του ατόμου. Άτομα με κοινωνική ευθύνη διαθέτουν έντονη και ανώτερη προσωπικότητα. Χαρακτηριστικά στοιχεία της είναι η αποφασιστικότητα στην αντιμετώπιση δυσμενών καταστάσεων, στην αντίληψη πρωτοβουλιών για την επίλυση κοινών προβλημάτων˙ η δικαιοσύνη και η αμεροληψία στις ατομικές, στις κοινωνικές σχέσεις, ώστε να υπάρχει ειρηνική συμβίωση στον κοινωνικό τομέα της ζωής.
Επίσης κυρίαρχο συστατικό στοιχείο του ατόμου που διακρίνεται από κοινωνική ευθύνη είναι ο σεβασμός της προσωπικότητας του άλλου, η επίλυση των αντιθέσεων με το διάλογο και όχι με δογματισμό και φανατισμό. Αφού τα στοιχεία αυτά δεν βοηθούν στην αρμονική συμβίωση με την εκδήλωση της αλληλεγγύης, της συνεργασίας στις ανθρώπινες σχέσεις και στην κοινωνική λειτουργία.
Επίσης κύρια χαρακτηριστικά ατόμων που διακρίνονται με κοινωνική ευθύνη είναι η αμφισβήτηση, πίστη σε ιδανικά, η ευαισθητοποίηση απέναντι στα προβλήματα της κοινωνίας, αυτογνωσία, η γνώση των καθηκόντων και η διεκδίκηση των δικαιωμάτων.
Η κοινωνία στοχεύει πάντα σ’ ένα υψηλότερο επίπεδο υλικής και πνευματικής ζωής για τα μέλη της. Η πραγματοποίηση του στόχου αυτού, σε όποιο βαθμό γίνεται, καταγράφει ταυτόχρονα και το βαθμό αρμονικής συμβίωσης και προόδου της κοινωνίας. Η κοινωνική ευθύνη κινείται προς αυτή την κατεύθυνση γι’ αυτό θεωρείται απαραίτητη. Η εξέλιξη και η πρόοδος της κοινωνίας έχει άμεση σχέση με τη λειτουργία των θεσμών, τον τρόπο με τον οποίο τα μέλη της κοινωνίας αντιλαμβάνονται τη λειτουργία τους.
Η ύπαρξη της κοινωνικής ευθύνης προϋποθέτει την καλλιέργειά της. Η αποτελεσματική ανάπτυξη του συναισθήματος της κοινωνικής ευθύνης είναι συνηφασμένη με το χρόνο έναρξης και τη σπουδαιότητα των παραγόντων.
Σπουδαίος παράγοντας καλλιέργειας της κοινωνικής ευθύνης αποτελεί η οικογένεια. Η συμπεριφορά, ο τρόπος ζωής των γονιών αντανακλά στην προσωπικότητα των παιδιών. Η ανάληψη πρωτοβουλιών, η ανάληψη ευθυνών, η πληροφόρηση για τα κοινά προβλήματα στην οικογένεια και στον τρόπο αντιμετώπισής τους προετοιμάζουν τα παιδιά σε μια κοινωνική δράση με κύριο χαρακτηριστικό την κοινωνική ευθύνη.
Η δυνατότητα της οικογένειας δεν θα είχε ιδιαίτερο αποτέλεσμα αν δεν συνεχιζόταν και μέσα από τους εκπαιδευτικούς φορείς. Το σχολείο είναι κατά μίαν έννοια μια μικρογραφία της κοινωνίας. Η λειτουργία του, όταν στηρίζεται στη συμμετοχή όλων των φορέων και στην αντιμετώπιση από τους εκπαιδευόμενους των προβλημάτων που τους αφορούν, όταν κυρίαρχο στοιχείο των αντιθέσεων αποτελεί ο διάλογος, τότε και με τα νεαρά ατόμα ως πολίτες θα συνεχίζουν να ενεργούν με την ίδια υπευθυνότητα στην κοινωνία.
Βασική προϋπόθεση της επιτυχίας των προηγούμενων φορέων για την καλλιέργεια της κοινωνικής ευθύνης αποτελεί η γενικότερη συμπεριφορά των οργάνων του κράτους. Η διακριτική και σωστή συμπεριφορά των οργάνων από τα ανώτερα ως τα κατώτερα εκδηλώνεται με την ευθύνη εφαρμογής των νόμων και με τη γρήγορη εξυπηρέτηση και λύση των προβλημάτων των πολιτών.
Πέμπτη 25 Νοεμβρίου 2010
Η ανατίναξη της γέφυρας του Γοργοπόταμου
Σαν σήμερα στα 1942 στη διάρκεια δηλαδή της γερμανικής κατοχής ανατινάχθηκε η γέφυρα του Γοργοποτάμου από ενωμένες δυνάμεις των δύο μεγαλύτερων αντιστασιακών οργανώσεων, του ΕΛΑΣ και του ΕΔΕΣ. Η καταστροφή της προκάλεσε πρόβλημα στον ανεφοδιασμό των γερμανικών δυνάμεων που μάχονταν στο πιο κρίσιμο τότε μέτωπο του Β΄Παγκοσμίου Πολέμου, αυτό της Β. Αφρικής.
Τη νύχτα της 25ης προς 26η Νοέμβρη του 1942, οι αντάρτικες δυνάμεις του ΕΛΑΣ, μαζί με δυνάμεις του ΕΔΕΣ και μια ομάδα Αγγλων σαμποτέρ, ανατίναξαν τη σιδηροδρομική γέφυρα του Γοργοπόταμου. Η επιτυχία του εγχειρήματος ήταν ως πράξη μια μεγάλη ηρωική, για τις τότε δυνάμεις του αντάρτικου, ενέργεια που φλόγισε το νου και τις καρδιές του ελληνικού λαού, δίνοντας ώθηση στην ένταση της απελευθερωτικής πάλης. Μα έκανε εντύπωση και σ' όλους τους υπόδουλους λαούς της Ευρώπης.
Η Ηλεκτρονική Διακυβέρνηση και οι κίνδυνοι που εγκυμονεί, Πολιτική και Δίκαιο Β΄Λυκείου
Διαβάστε με προσοχή εδώ την ανακοίνωση του καθηγητή Ιωάννη Τσουκαλά σχετικά με την σχεδιαζόμενη ηλεκτρονική ταυτότητα. Κατόπιν δείτε εδώ το βιογραφικό του, ώστε να καταλάβετε πως όσα διαβάσατε στην αρχή δεν τα λέει κάποιος άσχετος φαντασιόπληκτος, κάποιος θρησκόληπτος ή κάποιος επαναστάτης χωρίς αιτία, αλλά ένας από τους πλέον ειδικούς και σχετικούς με το ζήτημα Έλληνες.
Ο λόγος του Κολοκοτρώνη στην Πνύκα
Ο Θ. Κολοκοτρώνης υπήρξε ένας από τους μεγαλύτερους ήρωες της ελληνικής επανάστασης. Αφιερώστε λίγο χρόνο για να διαβάσετε τον λόγο που έβγαλε στην Πνύκα για τους μαθητές της εποχής.
Eδημοσιεύθη εις την εφημερίδα "ΑΙΩΝ" στις 13 Νοεμβρίου 1838:
"Κατά την 7 'Οκτωβρίου ο στρατηγός Θ. Κολοκοτρώνης, σύμβουλος εν ενεργεία, επισκεφθείς το Ελληνικόν Γυμνάσιον της καθέδρας ηκροάσθη μίαν και ημίσειαν ώραν τον πεπαιδευμένον γυμνασιάρχην κ. Γεννάδιον παραδίδοντα. Ενθουσιασθείς και από την παράδοσιν και από την θέαν τοσούτων μαθητών είπε προς τον Γεννάδιον, την οποίαν συνέλαβεν επιθυμίαν του να ομιλήση, ει δυνατόν, και ο ίδιος προς τους νέους μαθητάς. Την πρότασίν του αυτήν απεδέχθη ο κ. Γυμνασιάρχης με την μεγαλυτέραν ευχαρίστησαν και προσδιόρισε την 10ην ώραν της επιούσης ως ημέρας εορτασίμου. Αλλά το πλήθος των μαθητών και ή στενότης του Γυμνασίου παρεκίνησε τους διδασκάλους να εξέλθωσιν εις την Πνύκα, ως μέρος ευρύχωρον και μεμακρυσμένον οπωσούν. Την επαύριον, δυο απεσταλμένοι μαθηταί επροσκάλεσαν από της οικίας του τον στρατηγόν Κολοκοτρώνην εις την Πνύκα. Οι κάτοικοι των Αθηνών ηγνόουν μέχρις εκείνης της στιγμής την περίστασιν ταύτην. Άμα ή φήμη διεδόθη, συνέρρευσε πλήθος διαφόρων επαγγελμάτων και τάξεων άνθρωποι. Ο δε στρατηγός Κολοκοτρώνης, περιτριγυρισμένος και από τους μαθητάς και από τούτους επί του βήματος της Πνυκός ομίλησε τον ακόλουθον λόγον, του οποίου εγγυώμεθα το ακριβές, καθ' όσον δυνάμεθα να ενθυμηθώμεν".
Παιδιά μου!
Εις τον τόπο τούτο, οπού εγώ πατώ σήμερα, επατούσαν και εδημηγορούσαν τον παλαιό καιρό άνδρες σοφοί, και άνδρες με τους όποίους δεν είμαι άξιος να συγκριθώ και ούτε να φθάσω τα ίχνη των. Εγώ επιθυμούσα να σας ιδώ, παιδιά μου, εις την μεγάλη δόξα των προπατόρων μας,
και έρχομαι να σας ειπώ, όσα εις τον καιρό του αγώνος μας και προ αυτού και ύστερα απ' αυτόν ο ίδιος επαρατήρησα, και απ' αυτά να κάμομε συμπερασμούς και διά την μέλλουσαν ευτυχίαν σας, μολονότι ο Θεός μόνος ηξεύρει τα μέλλοντα. Και διά τους παλαιούς Έλληνας, όποίας γνώσεις είχαν και ποία δόξα και τιμήν έχαιραν κοντά εις τα άλλα έθνη του καιρού των, όποίους ήρωας, στρατηγούς, πολιτικούς είχαν, διά ταύτα σας λέγουν καθ' ημέραν οι διδάσκαλοί σας και οι πεπαιδευμένοι μας. Εγώ δεν είμαι αρκετός. Σας λέγω μόνον πως ήταν σοφοί, και από εδώ επήραν και εδανείσθησαν τα άλλα έθνη την σοφίαν των.
Εις τον τόπον, τον οποίον κατοικούμε, εκατοικούσαν οι παλαιοί Έλληνες, από τους όποίους και ημείς καταγόμεθα και ελάβαμε το όνομα τούτο. Αυτοί διέφεραν από ημάς εις την θρησκείαν, διότι επροσκυνούσαν τες πέτρες και τα ξύλα. Αφ' ου ύστερα ήλθε στον κόσμο ο Χριστός, οι λαοί όλοι επίστευσαν εις το Ευαγγέλιο του, και έπαυσαν να λατρεύουν τα είδωλα. Δεν επήρε μαζί του ούτε σοφούς ούτε προκομμένους αλλ' απλούς ανθρώπους, χωρικούς και ψαράδες, και με τη βοήθεια του Αγίου Πνεύματος έμαθαν όλες τες γλώσσες του κόσμου, οι οποίοι, μολονότι όπου και αν έβρισκαν εναντιότητας και οι βασιλείς και οι τύραννοι τους κατέτρεχαν, δεν ημπόρεσε κανένας να τους κάμει τίποτα. Αυτοί εστερέωσαν την πίστιν.
Οι παλαιοί Έλληνες, οι πρόγονοί μας, έπεσαν εις την διχόνοιαν και ετρώγονταν μεταξύ τους, και έτσι έλαβαν καιρό πρώτα οι Ρωμαίοι, έπειτα άλλοι βάρβαροι και τους υπόταξαν. Ύστερα ήλθαν οι Μουσουλμάνοι και έκαμαν ό,τι ημπορούσαν, διά να αλλάξει ο λαός την πίστιν του. Έκοψαν γλώσσες εις πολλούς ανθρώπους, αλλ' εστάθη αδύνατο να το κατορθώσουν. Τον έναν έκοπταν, ο άλλος το σταυρό του έκαμε. Σαν είδε τούτο ο σουλτάνος, διόρισε ένα βιτσερέ (αντιβασιλέα), έναν πατριάρχη, και του έδωσε την εξουσία της εκκλησίας. Αυτός και ο λοιπός κλήρος έκαμαν ό,τι τους έλεγε ο σουλτάνος. Ύστερον έγιναν οι κοτζαμπάσηδες (προεστοί) εις όλα τα μέρη. Η τρίτη τάξις, οι έμποροι και οι προκομμένοι, το καλύτερο μέρος των πολιτών, μην υποφέροντες τον ζυγό έφευγαν, και οι γραμματισμένοι επήραν και έφευγαν από την Ελλάδα, την πατρίδα των, και έτσι ο λαός, όστις στερημένος από τα μέσα της προκοπής, εκατήντησεν εις αθλίαν κατάσταση, και αυτή αύξαινε κάθε ήμέρα χειρότερα, διότι, αν ευρίσκετο μεταξύ του λαού κανείς με ολίγην μάθηση, τον ελάμβανε ο κλήρος, όστις έχαιρε προνόμια, ή εσύρετο από τον έμπορο της Ευρώπης ως βοηθός του ή εγίνετο γραμματικός του προεστού. Και μερικοί μην υποφέροντες την τυραννίαν του Τούρκου και βλέποντας τες δόξες και τες ηδονές όπού ανελάμβαναν αυτοί, άφηναν την πίστη τους και εγίνοντο Μουσουλμάνοι. Και τοιουτοτρόπως κάθε ήμέρα ο λαός ελίγνευε και επτώχαινε.
Εις αυτήν την δυστυχισμένη κατάσταση μερικοί από τους φυγάδες γραμματισμένους εμετέφραζαν και έστελναν εις την Ελλάδα βιβλία και εις αυτούς πρέπει να χρωστούμε ευγνωμοσύνη, διότι ευθύς όπού κανένας άνθρωπος από το λαό εμάνθανε τα κοινά γράμματα, εδιάβαζεν αυτά τα βιβλία και έβλεπε ποιους είχαμε προγόνους, τι έκαμεν ο Θεμιστοκλής, ο Αριστείδης και άλλοι πολλοί παλαιοί μας, και εβλέπαμε και εις ποιαν κατάσταση ευρισκόμεθα τότε. Όθεν μας ήλθεν εις το νου να τους μιμηθούμε και να γίνουμε ευτυχέστεροι. Και έτσι έγινε και επροόδευσεν ή Εταιρεία.
Όταν αποφασίσαμε να κάμομε την Επανάσταση, δεν εσυλλογισθήκαμε ούτε πόσοι είμεθα ούτε πώς δεν έχομε άρματα ούτε ότι οι Τούρκοι εβαστούσαν τα κάστρα και τας πόλεις ούτε κανένας φρόνιμος μας είπε: "πού πάτε εδώ να πολεμήσετε με σιταροκάραβα βατσέλα;", άλλά ως μία βροχή έπεσε εις όλους μας ή επιθυμία της ελευθερίας μας, και όλοι, και ο κλήρος μας και οι προεστοί και οι καπεταναίοι και οι πεπαιδευμένοι και οι έμποροι, μικροί και μεγάλοι, όλοι, εσυμφωνήσαμε εις αυτό το σκοπό και εκάμαμε την Επανάσταση.
Εις τον πρώτο χρόνο της Επαναστάσεως είχαμε μεγάλη ομόνοια και όλοι ετρέχαμε σύμφωνοι. Ο ένας επήγεν εις τον πόλεμο, ο αδελφός του έφερνε ξύλα, ή γυναίκα του εζύμωνε, το παιδί του εκουβαλούσε ψωμί και μπαρουτόβολα εις το στρατόπεδον και εάν αυτή ή ομόνοια εβαστούσε ακόμη δύο χρόνους, ηθέλαμε κυριεύσει και την Θεσσαλία και την Μακεδονία και ίσως εφθάναμε και έως την Κωνσταντινούπολη. Τόσον τρομάξαμε τους Τούρκους, οπού άκουγαν Έλληνα και έφευγαν χίλια μίλια μακρά. Εκατόν Έλληνες έβαζαν πέντε χιλιάδες εμπρός, και ένα καράβι μιαν αρμάδα. Άλλά δεν εβάσταξε!.
Ήλθαν μερικοί και ηθέλησαν να γένουν μπαρμπέρηδες εις του κασίδη το κεφάλι. Μας πονούσε το μπαρμπέρισμά τους. Μα τι να κάμομε; Είχαμε και αυτουνών την ανάγκη. Από τότε ήρχισεν η διχόνοια και εχάθη η πρώτη προθυμία και ομόνοια. Και όταν έλεγες τον Κώστα να δώσει χρήματα διά τας ανάγκας του έθνους ή να υπάγει εις τον πόλεμο, τούτος επρόβαλλε τον Γιάννη. Και μ' αυτόν τον τρόπο κανείς δεν ήθελε ούτε να συνδράμει ούτε να πολεμήσει. Και τούτο εγίνετο, επειδή δεν είχαμε ένα αρχηγό και μίαν κεφαλή. Άλλά ένας έμπαινε πρόεδρος έξι μήνες, εσηκώνετο ο άλλος και τον έριχνε και εκάθετο αυτός άλλους τόσους, και έτσι ο ένας ήθελε τούτο και ο άλλος το άλλο. Ίσως όλοι ηθέλαμε το καλό, πλην καθένας κατά την γνώμη του. Όταν προστάζουνε πολλοί, ποτέ το σπίτι δεν χτίζεται ούτε τελειώνει. Ο ένας λέγει ότι η πόρτα πρέπει να βλέπει εις το ανατολικό μέρος, ο άλλος εις το αντικρινό και ο άλλος εις τον Βορέα, σαν να ήτον το σπίτι εις τον αραμπά και να γυρίζει, καθώς λέγει ο καθένας. Με τούτο τον τρόπο δεν κτίζεται ποτέ το σπίτι, αλλά πρέπει να είναι ένας αρχιτέκτων, οπού να προστάζει πως θα γενεί. Παρομοίως και ημείς εχρειαζόμεθα έναν αρχηγό και έναν αρχιτέκτονα, όστις να προστάζει και οι άλλοι να υπακούουν και να ακολουθούν. Αλλ' επειδή είμεθα εις τέτοια κατάσταση, εξ αιτίας της διχόνοιας, μας έπεσε η Τουρκιά επάνω μας και κοντέψαμε να χαθούμε, και εις τους στερνούς επτά χρόνους δεν κατορθώσαμε μεγάλα πράγματα.
Εις αυτή την κατάσταση έρχεται ο βασιλεύς, τα πράγματα ησυχάζουν και το εμπόριο και ή γεωργία και οι τέχνες αρχίζουν να προοδεύουν και μάλιστα ή παιδεία. Αυτή η μάθησις θα μας αυξήσει και θα μας ευτυχήσει. Αλλά διά να αυξήσομεν, χρειάζεται και η στερέωσις της πολιτείας μας, η όποία γίνεται με την καλλιέργεια και με την υποστήριξη του Θρόνου. Ο βασιλεύς μας είναι νέος και συμμορφώνεται με τον τόπο μας, δεν είναι προσωρινός, αλλ' η βασιλεία του είναι διαδοχική και θα περάσει εις τα παιδιά των παιδιών του, και με αυτόν κι εσείς και τα παιδιά σας θα ζήσετε. Πρέπει να φυλάξετε την πίστη σας και να την στερεώσετε, διότι, όταν επιάσαμε τα άρματα είπαμε πρώτα υπέρ πίστεως και έπειτα υπέρ πατρίδος. Όλα τα έθνη του κόσμου έχουν και φυλάττουν μια Θρησκεία. Και αυτοί, οι Εβραίοι, οι όποίοι κατατρέχοντο και μισούντο και από όλα τα έθνη, μένουν σταθεροί εις την πίστη τους.
Να μην έχετε πολυτέλεια, να μην πηγαίνετε εις τους καφενέδες και τα μπιλιάρδα. Να δοθείτε εις τας σπουδάς σας και καλύτερα να κοπιάσετε ολίγον, δύο και τρεις χρόνους και να ζήσετε ελεύθεροι εις το επίλοιπο της ζωής σας, παρά να περάσετε τέσσαρους - πέντε χρόνους τη νεότητά σας, και να μείνετε αγράμματοι. Να σκλαβωθείτε εις τα γράμματα σας. Να ακούετε τας συμβουλάς των διδασκάλων και γεροντοτέρων, και κατά την παροιμία, "μύρια ήξευρε και χίλια μάθαινε". Η προκοπή σας και ή μάθησή σας να μην γίνει σκεπάρνι μόνο διά το άτομό σας, αλλά να κοιτάζει το καλό της κοινότητος, και μέσα εις το καλό αυτό ευρίσκεται και το δικό σας [καλό].
Εγώ, παιδιά μου, κατά κακή μου τύχη, εξ αιτίας των περιστάσεων, έμεινα αγράμματος, και διά τούτο σας ζητώ συγχώρηση, διότι δεν ομιλώ καθώς οι δάσκαλοί σας. Σας είπα όσα ο ίδιος είδα, ήκουσα και εγνώρισα, διά να ωφεληθείτε από τα περασμένα και από τα κακά αποτελέσματα της διχόνοιας, την οποίαν να αποστρέφεστε, και να έχετε ομόνοια.
Εμάς μη μας τηράτε, πλέον. Το έργο μας και ο καιρός μας επέρασε. Και αι ημέραι της γενεάς, η οποία σας άνοιξε το δρόμο, θέλουν μετ' ολίγον περάσει. Την ημέρα της ζωής μας θέλει διαδεχθεί η νύκτα και η αυριανή ήμέρα. Εις εσάς μένει να ισάσετε και να στολίσετε τον τόπο, οπού ημείς ελευθερώσαμε και διά να γίνει τούτο πρέπει να έχετε ως θεμέλια της πολιτείας την ομόνοια, την θρησκεία, την καλλιέργεια του θρόνου και την φρόνιμον ελευθερία!
Eδημοσιεύθη εις την εφημερίδα "ΑΙΩΝ" στις 13 Νοεμβρίου 1838:
"Κατά την 7 'Οκτωβρίου ο στρατηγός Θ. Κολοκοτρώνης, σύμβουλος εν ενεργεία, επισκεφθείς το Ελληνικόν Γυμνάσιον της καθέδρας ηκροάσθη μίαν και ημίσειαν ώραν τον πεπαιδευμένον γυμνασιάρχην κ. Γεννάδιον παραδίδοντα. Ενθουσιασθείς και από την παράδοσιν και από την θέαν τοσούτων μαθητών είπε προς τον Γεννάδιον, την οποίαν συνέλαβεν επιθυμίαν του να ομιλήση, ει δυνατόν, και ο ίδιος προς τους νέους μαθητάς. Την πρότασίν του αυτήν απεδέχθη ο κ. Γυμνασιάρχης με την μεγαλυτέραν ευχαρίστησαν και προσδιόρισε την 10ην ώραν της επιούσης ως ημέρας εορτασίμου. Αλλά το πλήθος των μαθητών και ή στενότης του Γυμνασίου παρεκίνησε τους διδασκάλους να εξέλθωσιν εις την Πνύκα, ως μέρος ευρύχωρον και μεμακρυσμένον οπωσούν. Την επαύριον, δυο απεσταλμένοι μαθηταί επροσκάλεσαν από της οικίας του τον στρατηγόν Κολοκοτρώνην εις την Πνύκα. Οι κάτοικοι των Αθηνών ηγνόουν μέχρις εκείνης της στιγμής την περίστασιν ταύτην. Άμα ή φήμη διεδόθη, συνέρρευσε πλήθος διαφόρων επαγγελμάτων και τάξεων άνθρωποι. Ο δε στρατηγός Κολοκοτρώνης, περιτριγυρισμένος και από τους μαθητάς και από τούτους επί του βήματος της Πνυκός ομίλησε τον ακόλουθον λόγον, του οποίου εγγυώμεθα το ακριβές, καθ' όσον δυνάμεθα να ενθυμηθώμεν".
Παιδιά μου!
Εις τον τόπο τούτο, οπού εγώ πατώ σήμερα, επατούσαν και εδημηγορούσαν τον παλαιό καιρό άνδρες σοφοί, και άνδρες με τους όποίους δεν είμαι άξιος να συγκριθώ και ούτε να φθάσω τα ίχνη των. Εγώ επιθυμούσα να σας ιδώ, παιδιά μου, εις την μεγάλη δόξα των προπατόρων μας,
και έρχομαι να σας ειπώ, όσα εις τον καιρό του αγώνος μας και προ αυτού και ύστερα απ' αυτόν ο ίδιος επαρατήρησα, και απ' αυτά να κάμομε συμπερασμούς και διά την μέλλουσαν ευτυχίαν σας, μολονότι ο Θεός μόνος ηξεύρει τα μέλλοντα. Και διά τους παλαιούς Έλληνας, όποίας γνώσεις είχαν και ποία δόξα και τιμήν έχαιραν κοντά εις τα άλλα έθνη του καιρού των, όποίους ήρωας, στρατηγούς, πολιτικούς είχαν, διά ταύτα σας λέγουν καθ' ημέραν οι διδάσκαλοί σας και οι πεπαιδευμένοι μας. Εγώ δεν είμαι αρκετός. Σας λέγω μόνον πως ήταν σοφοί, και από εδώ επήραν και εδανείσθησαν τα άλλα έθνη την σοφίαν των.
Εις τον τόπον, τον οποίον κατοικούμε, εκατοικούσαν οι παλαιοί Έλληνες, από τους όποίους και ημείς καταγόμεθα και ελάβαμε το όνομα τούτο. Αυτοί διέφεραν από ημάς εις την θρησκείαν, διότι επροσκυνούσαν τες πέτρες και τα ξύλα. Αφ' ου ύστερα ήλθε στον κόσμο ο Χριστός, οι λαοί όλοι επίστευσαν εις το Ευαγγέλιο του, και έπαυσαν να λατρεύουν τα είδωλα. Δεν επήρε μαζί του ούτε σοφούς ούτε προκομμένους αλλ' απλούς ανθρώπους, χωρικούς και ψαράδες, και με τη βοήθεια του Αγίου Πνεύματος έμαθαν όλες τες γλώσσες του κόσμου, οι οποίοι, μολονότι όπου και αν έβρισκαν εναντιότητας και οι βασιλείς και οι τύραννοι τους κατέτρεχαν, δεν ημπόρεσε κανένας να τους κάμει τίποτα. Αυτοί εστερέωσαν την πίστιν.
Οι παλαιοί Έλληνες, οι πρόγονοί μας, έπεσαν εις την διχόνοιαν και ετρώγονταν μεταξύ τους, και έτσι έλαβαν καιρό πρώτα οι Ρωμαίοι, έπειτα άλλοι βάρβαροι και τους υπόταξαν. Ύστερα ήλθαν οι Μουσουλμάνοι και έκαμαν ό,τι ημπορούσαν, διά να αλλάξει ο λαός την πίστιν του. Έκοψαν γλώσσες εις πολλούς ανθρώπους, αλλ' εστάθη αδύνατο να το κατορθώσουν. Τον έναν έκοπταν, ο άλλος το σταυρό του έκαμε. Σαν είδε τούτο ο σουλτάνος, διόρισε ένα βιτσερέ (αντιβασιλέα), έναν πατριάρχη, και του έδωσε την εξουσία της εκκλησίας. Αυτός και ο λοιπός κλήρος έκαμαν ό,τι τους έλεγε ο σουλτάνος. Ύστερον έγιναν οι κοτζαμπάσηδες (προεστοί) εις όλα τα μέρη. Η τρίτη τάξις, οι έμποροι και οι προκομμένοι, το καλύτερο μέρος των πολιτών, μην υποφέροντες τον ζυγό έφευγαν, και οι γραμματισμένοι επήραν και έφευγαν από την Ελλάδα, την πατρίδα των, και έτσι ο λαός, όστις στερημένος από τα μέσα της προκοπής, εκατήντησεν εις αθλίαν κατάσταση, και αυτή αύξαινε κάθε ήμέρα χειρότερα, διότι, αν ευρίσκετο μεταξύ του λαού κανείς με ολίγην μάθηση, τον ελάμβανε ο κλήρος, όστις έχαιρε προνόμια, ή εσύρετο από τον έμπορο της Ευρώπης ως βοηθός του ή εγίνετο γραμματικός του προεστού. Και μερικοί μην υποφέροντες την τυραννίαν του Τούρκου και βλέποντας τες δόξες και τες ηδονές όπού ανελάμβαναν αυτοί, άφηναν την πίστη τους και εγίνοντο Μουσουλμάνοι. Και τοιουτοτρόπως κάθε ήμέρα ο λαός ελίγνευε και επτώχαινε.
Εις αυτήν την δυστυχισμένη κατάσταση μερικοί από τους φυγάδες γραμματισμένους εμετέφραζαν και έστελναν εις την Ελλάδα βιβλία και εις αυτούς πρέπει να χρωστούμε ευγνωμοσύνη, διότι ευθύς όπού κανένας άνθρωπος από το λαό εμάνθανε τα κοινά γράμματα, εδιάβαζεν αυτά τα βιβλία και έβλεπε ποιους είχαμε προγόνους, τι έκαμεν ο Θεμιστοκλής, ο Αριστείδης και άλλοι πολλοί παλαιοί μας, και εβλέπαμε και εις ποιαν κατάσταση ευρισκόμεθα τότε. Όθεν μας ήλθεν εις το νου να τους μιμηθούμε και να γίνουμε ευτυχέστεροι. Και έτσι έγινε και επροόδευσεν ή Εταιρεία.
Όταν αποφασίσαμε να κάμομε την Επανάσταση, δεν εσυλλογισθήκαμε ούτε πόσοι είμεθα ούτε πώς δεν έχομε άρματα ούτε ότι οι Τούρκοι εβαστούσαν τα κάστρα και τας πόλεις ούτε κανένας φρόνιμος μας είπε: "πού πάτε εδώ να πολεμήσετε με σιταροκάραβα βατσέλα;", άλλά ως μία βροχή έπεσε εις όλους μας ή επιθυμία της ελευθερίας μας, και όλοι, και ο κλήρος μας και οι προεστοί και οι καπεταναίοι και οι πεπαιδευμένοι και οι έμποροι, μικροί και μεγάλοι, όλοι, εσυμφωνήσαμε εις αυτό το σκοπό και εκάμαμε την Επανάσταση.
Εις τον πρώτο χρόνο της Επαναστάσεως είχαμε μεγάλη ομόνοια και όλοι ετρέχαμε σύμφωνοι. Ο ένας επήγεν εις τον πόλεμο, ο αδελφός του έφερνε ξύλα, ή γυναίκα του εζύμωνε, το παιδί του εκουβαλούσε ψωμί και μπαρουτόβολα εις το στρατόπεδον και εάν αυτή ή ομόνοια εβαστούσε ακόμη δύο χρόνους, ηθέλαμε κυριεύσει και την Θεσσαλία και την Μακεδονία και ίσως εφθάναμε και έως την Κωνσταντινούπολη. Τόσον τρομάξαμε τους Τούρκους, οπού άκουγαν Έλληνα και έφευγαν χίλια μίλια μακρά. Εκατόν Έλληνες έβαζαν πέντε χιλιάδες εμπρός, και ένα καράβι μιαν αρμάδα. Άλλά δεν εβάσταξε!.
Ήλθαν μερικοί και ηθέλησαν να γένουν μπαρμπέρηδες εις του κασίδη το κεφάλι. Μας πονούσε το μπαρμπέρισμά τους. Μα τι να κάμομε; Είχαμε και αυτουνών την ανάγκη. Από τότε ήρχισεν η διχόνοια και εχάθη η πρώτη προθυμία και ομόνοια. Και όταν έλεγες τον Κώστα να δώσει χρήματα διά τας ανάγκας του έθνους ή να υπάγει εις τον πόλεμο, τούτος επρόβαλλε τον Γιάννη. Και μ' αυτόν τον τρόπο κανείς δεν ήθελε ούτε να συνδράμει ούτε να πολεμήσει. Και τούτο εγίνετο, επειδή δεν είχαμε ένα αρχηγό και μίαν κεφαλή. Άλλά ένας έμπαινε πρόεδρος έξι μήνες, εσηκώνετο ο άλλος και τον έριχνε και εκάθετο αυτός άλλους τόσους, και έτσι ο ένας ήθελε τούτο και ο άλλος το άλλο. Ίσως όλοι ηθέλαμε το καλό, πλην καθένας κατά την γνώμη του. Όταν προστάζουνε πολλοί, ποτέ το σπίτι δεν χτίζεται ούτε τελειώνει. Ο ένας λέγει ότι η πόρτα πρέπει να βλέπει εις το ανατολικό μέρος, ο άλλος εις το αντικρινό και ο άλλος εις τον Βορέα, σαν να ήτον το σπίτι εις τον αραμπά και να γυρίζει, καθώς λέγει ο καθένας. Με τούτο τον τρόπο δεν κτίζεται ποτέ το σπίτι, αλλά πρέπει να είναι ένας αρχιτέκτων, οπού να προστάζει πως θα γενεί. Παρομοίως και ημείς εχρειαζόμεθα έναν αρχηγό και έναν αρχιτέκτονα, όστις να προστάζει και οι άλλοι να υπακούουν και να ακολουθούν. Αλλ' επειδή είμεθα εις τέτοια κατάσταση, εξ αιτίας της διχόνοιας, μας έπεσε η Τουρκιά επάνω μας και κοντέψαμε να χαθούμε, και εις τους στερνούς επτά χρόνους δεν κατορθώσαμε μεγάλα πράγματα.
Εις αυτή την κατάσταση έρχεται ο βασιλεύς, τα πράγματα ησυχάζουν και το εμπόριο και ή γεωργία και οι τέχνες αρχίζουν να προοδεύουν και μάλιστα ή παιδεία. Αυτή η μάθησις θα μας αυξήσει και θα μας ευτυχήσει. Αλλά διά να αυξήσομεν, χρειάζεται και η στερέωσις της πολιτείας μας, η όποία γίνεται με την καλλιέργεια και με την υποστήριξη του Θρόνου. Ο βασιλεύς μας είναι νέος και συμμορφώνεται με τον τόπο μας, δεν είναι προσωρινός, αλλ' η βασιλεία του είναι διαδοχική και θα περάσει εις τα παιδιά των παιδιών του, και με αυτόν κι εσείς και τα παιδιά σας θα ζήσετε. Πρέπει να φυλάξετε την πίστη σας και να την στερεώσετε, διότι, όταν επιάσαμε τα άρματα είπαμε πρώτα υπέρ πίστεως και έπειτα υπέρ πατρίδος. Όλα τα έθνη του κόσμου έχουν και φυλάττουν μια Θρησκεία. Και αυτοί, οι Εβραίοι, οι όποίοι κατατρέχοντο και μισούντο και από όλα τα έθνη, μένουν σταθεροί εις την πίστη τους.
Να μην έχετε πολυτέλεια, να μην πηγαίνετε εις τους καφενέδες και τα μπιλιάρδα. Να δοθείτε εις τας σπουδάς σας και καλύτερα να κοπιάσετε ολίγον, δύο και τρεις χρόνους και να ζήσετε ελεύθεροι εις το επίλοιπο της ζωής σας, παρά να περάσετε τέσσαρους - πέντε χρόνους τη νεότητά σας, και να μείνετε αγράμματοι. Να σκλαβωθείτε εις τα γράμματα σας. Να ακούετε τας συμβουλάς των διδασκάλων και γεροντοτέρων, και κατά την παροιμία, "μύρια ήξευρε και χίλια μάθαινε". Η προκοπή σας και ή μάθησή σας να μην γίνει σκεπάρνι μόνο διά το άτομό σας, αλλά να κοιτάζει το καλό της κοινότητος, και μέσα εις το καλό αυτό ευρίσκεται και το δικό σας [καλό].
Εγώ, παιδιά μου, κατά κακή μου τύχη, εξ αιτίας των περιστάσεων, έμεινα αγράμματος, και διά τούτο σας ζητώ συγχώρηση, διότι δεν ομιλώ καθώς οι δάσκαλοί σας. Σας είπα όσα ο ίδιος είδα, ήκουσα και εγνώρισα, διά να ωφεληθείτε από τα περασμένα και από τα κακά αποτελέσματα της διχόνοιας, την οποίαν να αποστρέφεστε, και να έχετε ομόνοια.
Εμάς μη μας τηράτε, πλέον. Το έργο μας και ο καιρός μας επέρασε. Και αι ημέραι της γενεάς, η οποία σας άνοιξε το δρόμο, θέλουν μετ' ολίγον περάσει. Την ημέρα της ζωής μας θέλει διαδεχθεί η νύκτα και η αυριανή ήμέρα. Εις εσάς μένει να ισάσετε και να στολίσετε τον τόπο, οπού ημείς ελευθερώσαμε και διά να γίνει τούτο πρέπει να έχετε ως θεμέλια της πολιτείας την ομόνοια, την θρησκεία, την καλλιέργεια του θρόνου και την φρόνιμον ελευθερία!
Τετάρτη 24 Νοεμβρίου 2010
Δικτυογραφία για την εργασία στον Βενιζέλο, Β΄ Λυκείου
Όπως σας έχω πει, καλό είναι για την εργασία σας να επισκεφθείτε την ιστοσελίδα του "Ιδρύματος Ελευθερίου Βενιζέλου". Ιδίως θα σας βοηθήσει πολύ να μελετήσετε τα εγχειρίδια που βρίσκονται εδώ.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)